सृष्टी अवघी जगते आहे

धरती की आभाळ यातले
कोण नेमके रडते आहे
पाणी परि भलत्याच कुणाच्या
डोळ्यांमधुनी गळते आहे

धूर सोडिती शहरे येथे
पडती भोके आभाळाला
दूर मात्र कोवळे निरागस
रान रोज धगधगते आहे

खेळ चालतो दोघांमध्ये
बुद्धिबळाचे डाव मांडुनी
पटावरी त्या लढता लढता
प्यादे नाहक मरते आहे

सौख्याचे अन आनंदाचे
होताना सण इथे साजरे
कुणी ललाटी बांधून कफनी
धारातीर्थी पडते आहे

अपराधाचा घडा अताशा
ओसंडुनिया वाहत आहे
चक्र सुदर्शन तरी एवढी
वाट कशाची बघते आहे

काळ कधी का कुणी जाणला
भविष्य सेतू कुणी पाहिला
तरी उद्याच्या आशेवरती
सृष्टी अवघी जगते आहे

आदित्य