मोक्ष

मी:  देवाला अजूनही असं वाटत नाही कि माझं काम संपलंय?

       रोज येऊन विचारतो खरा!

तो:  अजून याला तिथेच राहुदे की संपलंय याचं काम ?

       संपलंय असं वाटतंय खरं !

मी व तो :  कधी मिळणार आहे मला मोक्ष?

----आदित्य देवधर

मायेचा हात

पडते इवले पाउल आणिक
ठसे उमटती सान कोवळे हृदयावरती
भिरभिरणारे डोळे बघता
तरळून जाते पाणी अलगद डोळ्यांपुढती

श्वास उतरती-चढती , देती
अस्फुट हुंदके थरथरत्या ओठांच्या मधुनी
साद घालती बोल बावरे
कवटाळून घेण्यास उराशी अंगावरती

नाजुक नाजुक कळीप्रमाणे
बंद कोवळी मूठ सांधती इवली बोटे
फूल उमलता मंजुळ रावे
भिरभिरती स्वप्नांना घेऊन पंखावरती

चंचल डोळे ओले बघुनी
होतो अपुला जीव कापरा कधी घाबरा
आणि पुसटसे हासू देखील
घेऊन जाते मनास अपुल्या स्वर्गावरती

किणकिणता पायांतील वाळे

नाद मनोहर कानांपाशी करिती गप्पा
उन पावसापरी बहरते
हसरी रडकी राग रागिणी हृदयाभवती

कधी खेळणे वाटे मजला
कधी लाघवी उशी शेवरी मउमऊशी
स्वप्नांतून ते रमून जाते
मायेचा मम हात ठेवता पाठीवरती


----- आदित्य देवधर

हसून पाहशील का

हसून पाहशील का वळून एकवार तू
भरून वाहशील का उरात प्रेमधार तू

बळे जपून ठेवले मनास कोंदणात मी
कटाक्ष एक टाकता क्षणात आरपार  तू

मधाळ हासता कधी मला खरेच भासते
नितळ चांदण्यातली झुळूक थंडगार तू

जरा कुठे विसावता तुझेच स्वप्न पाहतो
तुझ्यासवे सुखावतो, मनातला ऋतू ऋतू

जरा कुठे कधी भिडेल नेत्र दोन चारदा
क्षणात रोखुनी त्या कट्यार धारदार तू

सुरेल गाउनी करे विहंग वाहवा तुझी
वसंतही तुझ्याविना झुरे अशी बहार तू

कधी उदास वाटता, उरात भाव दाटता
उभा समोर ठाकतो, कधी मला पुकार तू

---आदित्य देवधर

याद

एक ही चेहरा हमें बस याद आये
दर्द का एहसास जब भी याद आये

भीतरी कोनेसे उठकर रो पडा गम
आँसुओ में मुस्कुराना याद आये

ढूंढ के हम थक गए दिल को हमारे
प्यार का उठता जनाज़ा याद आये

भूलके भी रात को सोते नहीं जब
ख्व़ाब को दिल से मिटाना याद आये

तरसा किये थे आपके दीदार को हम
यादको ही याद करना याद आये 

---आदित्य देवधर