मायेचा हात

पडते इवले पाउल आणिक
ठसे उमटती सान कोवळे हृदयावरती
भिरभिरणारे डोळे बघता
तरळून जाते पाणी अलगद डोळ्यांपुढती

श्वास उतरती-चढती , देती
अस्फुट हुंदके थरथरत्या ओठांच्या मधुनी
साद घालती बोल बावरे
कवटाळून घेण्यास उराशी अंगावरती

नाजुक नाजुक कळीप्रमाणे
बंद कोवळी मूठ सांधती इवली बोटे
फूल उमलता मंजुळ रावे
भिरभिरती स्वप्नांना घेऊन पंखावरती

चंचल डोळे ओले बघुनी
होतो अपुला जीव कापरा कधी घाबरा
आणि पुसटसे हासू देखील
घेऊन जाते मनास अपुल्या स्वर्गावरती

किणकिणता पायांतील वाळे

नाद मनोहर कानांपाशी करिती गप्पा
उन पावसापरी बहरते
हसरी रडकी राग रागिणी हृदयाभवती

कधी खेळणे वाटे मजला
कधी लाघवी उशी शेवरी मउमऊशी
स्वप्नांतून ते रमून जाते
मायेचा मम हात ठेवता पाठीवरती


----- आदित्य देवधर