खुणा

तुझ्या पुस्तकामध्ये 

जेवढी पाने असतील
प्रत्येक पानावरती 

माझ्याच खुणा दिसतील

गहिरे कागद वाचून 

काळीज ओले होता
शब्दांच्या माझ्या चिंध्या 

डोळ्यांच्या काचा पुसतील

माझी सारी स्वप्ने 

इथे स्वत: मी पुरली
इथेच आता त्यांची 

भुते नव्याने उठतील

तुझ्या सोहळ्यासाठी 

बरेच येतील, गातील
शब्दांच्या गर्दीमध्ये 

पण अर्थ तेवढे नसतील

जखमा पुसल्या जातील 

अश्रूंच्या  टपटपण्याने 

हृदयाच्या अंधारातील 

घाव मात्र चुरचुरतील

कशास पुन्हा काढू 

तुझी जुनी ती पत्रे
स्मृती विरूनी जातील 

नि भास उशाशी उरतील

आज भले तू गेलीस 

सोडून एकटे मजला
पण माझ्या असण्यासाठी 

तुझेच क्षण हुरहुरतील

----आदित्य देवधर

हत्या

मुक्यानेच ती जाता जाता रडून गेली
माउली तिला कशी एकटी टाकून गेली

डाव साधला ऐसा या दैवाने देखिल
कळी बिचारी फुलण्याआधीच खुडून नेली

तेजस्वी गंधाने पोटी दरवळणारी
ज्योत  देखणी पाण्यामध्ये विझून गेली

चैतन्याची धार वाहिली उगमातुन पण,
सृजनाची ती नदी कोरडी आटून गेली

गळा घोटला तिचा तिच्या जन्माच्या आधी
आमच्याच आईची जैसे हत्या केली

ती जोडून होती तुम्हास तुमची सृष्टी होऊन
नाळ तिच्या सृष्टीची का हो कापून नेली

--आदित्य देवधर