पाउस येता....

येता पाउस दाटुनी तममयी आभाळ हो जाहिले 

मृद्गंधी दव न्हाउनी कवडसे क्षितिजावरी पाहिले

धारा कोसळूनी उडे चहुकडे आनंद हृदयातुनी

शालू नेसून गार गार हिरवा धरती सुखाने डुले

ओला चिंब झरा पडे उसळुनी खाली प्रपातातुनी

मोत्यांची बरसात झेलून कुणी नाचे तुषारांतुनी 

थेंबांच्या जणु आरशातुन बघे रंगीत नवसुंदरा 

नवलाई डवरून अंगावरी तेजाळ कांती फुले

गारा वेचुन डोलुनी मयुर हा शोभे विहंगाग्रणी 

वाटा काढुन धावती शतमुखी फेसाळ सा-याजणी 

नाजुक नाजुक पान पान थिरके वा-यास बोलावुनी

रत्नांचे कित्येक घड इथे लडिवाळ रेंगाळले 

धारांचा रचुनी सुरेल मुखडा मल्हार आरंभिला 

अस्मानी धून जादुई मदभरी छेडून नभ डोलला 

ताना घेउन वीज कडकडकडे थाटात षड्जावरी

टाळ्या वाजवुनी नभी गडगडे कुंभात जल सोहळे 

डोंगरवट कुरवाळती घन-धुके होई प्रभा धूसरी 

गालीचा मऊ रेशमी पसरला वाटे जणू भूवरी 

पडदा ओढुन थंडिचा लपतसे यौवन हिरवे निळे 

करती किलबिल पाखरे सभवती आनंदरस ओघळे

--------- आदित्य देवधर