दृष्टांत

खेळ भोवती चाले विझलेल्या दीपांचा
जगावेगळा उत्सव माझा अंधाराचा

प्रकाश ज्ञानाचाच असा तर मुळीच नसतो
उजेड पडतो चिकार येथे अज्ञानाचा

डोळे मजला लागत नाहित सुख शोधाया
दृष्टी घेते ठाव नेमक्या आनंदाचा

शब्द वेगळे, तर्क वेगळे, रंग वेगळे
अर्थ वेगळा होतो माझ्या आयुष्याचा

मिटून डोळे कळते मजला कोण भले ते
उघडुनही अंदाज कधी फसतो डोळ्यांचा

दिवसा ढवळ्या स्वप्न पाहतो पंख लावुनी
फरक तसा मग उरतच नाही रात-दिनाचा

चंद्र उजळला नाही माझा कधी तरीही
कृष्णदिव्यांनी लख्ख रोजचा सण अवसेचा

दीप नको मज मार्ग उजळण्यासाठी कुठला
मीच सूर्य माझ्या विश्वातिल वसुंधरेचा

एकच इच्छा भोळी भगवंताच्या ठायी
देत रहा दृष्टांत आंधळ्या विश्वासाचा

आदित्य