श्वास मोजके मागुन घेतो

श्वास मोजके मागुन घेतो

देवळात व्यवहार नेमके जगावयाचे मांडुन येतो
अन स्वप्नांना गहाण ठेऊन श्वास मोजके मागुन घेतो

आरशात दिसणारा माणूस कोण असावा बरे कळेना
ओळख त्याची पटण्यापुरती तिथेच त्याला ठेऊन घेतो

इतक्या लक्ष्मणरेषा अवतीभवती  माझ्या काढून गेले
तरी नव्याने रोज एकदा रावण मजला ओढून नेतो

रोज सकाळी सूर्य उगवता साठवून घेतो मी थोडा
कैक भुतांना जळण्याला मग माझ्याकडचा प्रकाश देतो

कोसळताना पाऊस त्याच्या सर्वस्वाला अर्पण करुनी
सृजनाचे चैतन्य नव्याने घटाघटातुन धरेस देतो

आठवणींनी शहारलेले श्वास स्पंदता कणाकणातून
धुंद स्मृतींचा सुगंध त्यांचा भूतकाळ ओलांडुन येतो

--- आदित्य