तू असताना

तू असताना माझ्यामधला मीच हरवतो
आयुष्याचा सूर नव्याने मग सापडतो

गंध दाटतो ऋतू ऋतूंचा तुझ्याच ठायी
धुंद तुझ्या सहवासामधुनी तो दरवळतो

तुझे नि माझे असे वेगळे नसे अताशा
श्वास सुद्धा एकाचा दोघांनाही पुरतो

रात्र तुझ्या उबदार मिठीतुनी मावळते
दिवस आपुल्या स्वप्नांसंगे उलगडतो

पडले अंतर जरी आपुल्यामध्ये काही
थोडे तू अन थोडे मी चालुनी मिटवतो

सृजनाचा अध्याय नवा गे तुझा नि माझा
जीवनवेली वरती कोमल कळी फुलवतो

आदित्य