सोडुनी गेलीस तू...

दाटुनी आले जरी डोळे तरी रडलोच नाही
सोडुनी गेलीस तू अन मी कुठे उरलोच नाही

घेउनी गेलीस माझ्या स्पंदनाचे मर्म सारे
जीव मागे राहिला पण मी पुन्हा जगलोच नाही.

पेटला वणवा उरी स्वप्नातल्या बागेत माझ्या
राख झालेली फुलांची  मी परी विझलोच नाही

उमगले नाही कधी कैसे जुळावे सूर अपुले
मूक नजरेतून आणिक मी तुला कळलोच नाही

वाट ती नव्हतीच अपुली चाललो जी एकट्याने
हट्ट होता एवढा मागे कधी वळलोच नाही

एकट्याची पाऊले कित्येक दिसली स्वैर मजला
गुंतलो गर्दीत त्या मी अन कधी सुटलोच नाही

गंध प्रेमाचाच केवळ होऊनी मी राहिलो पण
फूल होऊनी कधी अंगणी तुझ्या रुजलोच नाही

आदित्य