एक सुगंधी श्वास

एक सुगंधी श्वास माझिया
दाराशी अडखळतो आहे
माझ्याच गुलाबाच्या काट्यांशी
अडकुन तेथे झुरतो आहे

काय कसे सांगून तयाला
भरून घेऊ उरात माझ्या
काळ वाहुनी गंध तयाचा
क्षणाक्षणाने विरतो आहे

गुंफून सुंदर माळ अचानक
श्वास निखळला एक तयातुन
उसवून गेला लड श्वासांची
जी मी पुन्हा शिवतो आहे

उंबऱ्यावरी तडफडणारा
श्वास होऊनी जखमी अवघा
माझ्या अस्तित्वाला येऊन
मिळण्यासाठी लढतो आहे

सापडतो का बघ गे तुजला
दरवळणारा गंध तयाचा
तुझ्याच निःश्वासासाठी तो
तिथे कदाचित रमतो आहे

घालमेल श्वासाची माझ्या
मुक्यानेच का कळेल तुजला
शब्दांवाचून मौनातून तो
अविरत केवळ रडतो आहे

देशील का श्वासास माझिया
श्वास तुझा तू गंध माळुनी
याच एवढ्या आशेवरती
काटयांतुन मी जगतो आहे

-आदित्य

वेचिली मी जी फुले

वेचिली मी जी फुले ती हाय दुसऱ्याचीच होती
हिंडलो शोधीत ज्यांना ती तुझ्यापाशीच होती

अंगणी बहरून आले झाड गंधाचे नव्याने
पण तुझ्या-माझ्या कळीची पाकळी मिटलीच होती

ओंजळीमध्ये फुलांचा ओघळे पाऊस हल्ली
भागली नाहीच तृष्णा ओल ती फसवीच होती

शोधतो नजरेस तुझिया मैफिलीमध्ये स्वरांच्या
ओढ गाण्याची मलाही तेवढयासाठीच होती

व्यापुनी तू टाकले आहेस मजला एवढे की
अंतरीची सावली माझी तुझ्यापाशीच होती

एकटा उरलो तुझ्यावाचून मी गर्दीत सखये
सोबती होती स्मृती जी माझियापुरतीच होती

घातली मी व्यर्थ तुजला साद गे कित्येक वेळा
परतुनी जी हाक आली ती सुद्धा माझीच होती

मी असे नकळत स्वतःचे दार ओलांडून आलो
तू तिथे माझ्या समोरी आरशामधलीच होती

मी जरी नसलो कुठेही बावऱ्या स्वप्नात तुझिया
धुंदशा कवितेमधुनी मात्र तू माझीच होती

-आदित्य