सूर्य अस्ताला निघोनी
रात्र उगवू लागली
मी तरीही शोधतो
मी तरीही शोधतो
अजुनी स्वतःला सावली
पांघरोनी भीड दिवसा
कोंडलेल्या भावनांच्या
जाणिवांची वेदना
जाणिवांची वेदना
रात्री पुरी ओशाळली
जे मिळाले तेच तैसे
चालवोनी घेतले
स्वप्न स्वप्नातच पहाया
स्वप्न स्वप्नातच पहाया
झोप राखुन ठेवली
श्वास माझे जुंपलेले
ओढण्या आयुष्य आणिक
चक्र माझ्या पावलांची
चक्र माझ्या पावलांची
आंधळयाने धावली
ऊन वा अंधार
सोसायास मी निर्ढावलो
ओल मायेची स्वतःच्या
आसवांनी साधली
आदित्य
Posts
1 comment:
मनाला चटका लावून जातात ह्या पंक्ती,
प्रत्येक कष्टकरी आणि आशावादी जीव या वाटेने जातोय असे भासते,
खूप बोलके ! खूप छान
Post a Comment