रोज तुझ्या प्रेमात

तुला पाहता स्वतःस पुरता विसरून जातो
रोज तुझ्या प्रेमात नव्याने हरवुन जातो

नजरेमधला भाव कधी ओठांवर येता
अबोल गाणे डोळ्यांमधले सुचवुन जातो

प्रकाश तव हास्याच्या ज्योतीमधुनी अवघ्या
क्षणांस साऱ्या प्रसन्नतेने उजळुन जातो

खट्याळ वारा उडवुन तव नाजूक बटांना
गंध कोवळा लेऊन मजला बिलगुन जातो

जादू चाले तुझी पावसावरती देखिल
तू नसता तो खिन्न मनाने परतुन जातो

संध्याकाळी हसून तू जाताना क्षण तो
स्वप्नमंजुषा धुंद क्षणांची उघडुन जातो

आदित्य