आठवणींची पालवी

आठवणींची पालवी जशी गळू लागली
चाहूल शिशिराची हृदयातुन सलू लागली

मोहरणे स्वप्नातच आता उरले केवळ
कळी कळी खुलण्याच्या आधिच मिटू लागली

थांबवले दररोज स्वतःला जळण्यापासून
आणि स्वप्नं बर्फ़ाची माझी जळू लागली

हातावरल्या रेषांमधले मार्ग बदलता
नियतीच्या खेळाची पद्धत कळू लागली

जाग अचानक आली मजला हुंदके ऐकून
अन प्राजक्तासवे रात्र ओघळू लागली

गर्दीमध्ये अनोळखी मी धडपडताना
सावलीसुद्धा माझी आता लपू लागली

आदित्य