क्षणात एका जगून जातो

नजर भेटता नजरेला मी
खोल कुठेसे बुडून जातो
कितीक क्षण मी आयुष्याचे
क्षणात एका जगून जातो

तुषार उडवत हलके हलके
झरे फुलविशी लोभसवाणे
तुझ्या तेवढ्या हास्यावरती
सर्वस्वे मी लुटून जातो

मेघ अंबरी विहरून येतो
श्रावण होउन माझ्यापुरता
ऋतूत तुझिया चातकापरी
पावसात त्या भिजून जातो

काळ थांबतो, श्वास थांबतो,
नजर तेवढी बोलत असते
बांध मुक्या शब्दांच्या वेगे
डोळ्यांमधुनी फुटून जातो

अवघी सृष्टी जुळून येते
पूर्ण होउनी माझ्याभवती
त्याच ठिकाणी येउन पुन्हा
त्याच क्षणांना जगून जातो

वाट तुझी मी होतो अन तू
प्रवास होशी माझा सारा
तुझी सावली होतो मी अन
तुझ्याच वाटेवरून जातो

आदित्य