असोत हिरवे, परी जरासे सुकले आहे
किती उन्हाचे आणि मोसमी ऋतू बघितले,
तरी सावली देण्या अजुनी तरले आहे
पार मोकळा फूल-पिसारे फुलण्यासाठी
जणू मंदिरी उभी माऊली तुमच्यासाठी
कितीतरी जन्मांचे सार्थक घडले आहे
तरी सावली देण्या अजुनी तरले आहे
घडले अंकुर किती तुझ्या छायेच्या काठी
बाग नव्याने फुलले तव मायेच्या पोटी
अंगण अमृत कुंभांनी नांदवले आहे
तरी सावली देण्या अजुनी तरले आहे
जरा कुठे आधार हवा झाडाला आता
मायेचा शिडकावा बस शब्दांचा आता
फार कुठे, बस जरासेच ते दमले आहे
तरी सावली देण्या अजुनी तरले आहे
नकोत कुठल्या वेली अंगी मिरवायाला
नको मंजिऱ्या नको कळ्यांनी उगवायाला
सुख म्हणजे केवळ तुमचे हसणे उरले आहे
तरी सावली देण्या अजुनी तरले आहे
कधी वाटते एक एकटे अता मनाशी
एक एकट्या भिंती अन अंधार तळाशी
त्यात ऐकतो झाड जुने उन्मळले आहे
तरी सावली देण्या अजुनी तरले आहे
No comments:
Post a Comment