शब्द डोळ्यांत दाटले

काळजातल्या जखमांना मोकळे वाटले

ओठावरचे शब्द जसे डोळ्यांत दाटले

बोलुन गेल्या स्मृती जशी सत्याची भाषा

भावनांतले समुद्र खोटे पूर्ण आटले

अंधाऱ्या डोहात निरंतर मूक बापड्या

दुःखाचे निर्माल्य आसवांतुनी साठले

उभारलेले श्रध्देने मी देउळ जे जे

देव त्यातले दुनियादारी करुन बाटले

उधळुन गेले शब्दांना नियतीचे वादळ

अन् पुस्तकातले तुझे तेवढे पान फाटले

स्वप्ने ठरली वाळू मधले महाल माझे

लाटांनी ते विरता पुन्हा नवे थाटले

जगताना सापडले नाही क्षितिज जे कधी

मरता कोणी पैलतिरी ते सहज गाठले

आदित्य