तुकडे तुकडे

तू हरवलास की मीच हरवले होते

अन् श्रावणात ही धुंद बहरले होते

स्वप्नात काय तू फुंकर घालुन गेला,

बागेत फुलांनी स्वर्ग सजवले होते

त्या आठवणीची वीज लकाकत जाता

आषाढ घनाचे मेघ बरसले होते

मी तुझ्या तेवढ्या एका हाकेवरती

बाकीची नाती पूर्ण विसरले होते

क्षितिज ठेंगणे वाटत होते मजला,

काय न जाणो असे गवसले होते

मी जोडत असते तुकडे तुकडे आता,

या डोळ्यांतील जे स्वप्न विखुरले होते 

आदित्य