जगायचे..मरायचे

जगायचे आहे तरी रोज थोड़े मरायचे
मरायचे आहे तरी आज थोड़े जगायचे

कुणीच कोणाच्या व्यथेला उराशी न लावते 
स्वत:च ही आभूषणे लेउनी मिरवायचे

शहारलेल्या नील धारा किनारी खुणावती
दुरून ओंजळीतुनी मृगजळी बुडायचे

अजून आभाळातली चांदणी दूर भासते
अजून काळोखातुनी अंतरंगी जळायाचे

चितेत ओली लाकडे देह जाळीत शेवटी 
मरायचे एकाक्षणी मातीतुनी उरायचे

-------  आदित्य देवधर