एक झाड

आलो होतो कशास इकडे,सुखे भोगण्यासाठी ?
की गेल्या जन्मांची दु:खे पुढे वाटण्यासाठी,
की नव्हतेच इथे काही मजला माझ्यासाठी

एक झाड मी होतो बहुधा माझ्या गेल्या जन्मी
किती झेलल्या गारा,  किती सोसली गर्मी
देत सावली उभा राहिलो येथे मरेपर्यंत
एक एक अवयव दिधले सरपण जमेपर्यंत
जळलो मीही तसा शेवटी एका साधुसंगे
राखेतूनही सोने घेण्या जमले कितीक भुंगे

देह जळाला तरी तेथला साधू संपला नव्हता
तेजाळ ओंजळीतुनी तेवढा तिथेच उरला होता
हात जोडूनी वदला सस्मित साधू नम्रपणाने
'भाग्य थोर लाभले केवढे तुझ्यासवे जळण्याने
मोक्ष गती प्राप्तीस साजसा कर्मयोग तू जगला
घे वर मागून वृक्षराजसा काय हवा तो तुजला'

समईने वातीस केवढा सन्मान दिला होता
जळण्याच्या संज्ञेस केवढा अर्थ दिला होता
माणूस होउन जगण्याच्या मग इच्छा दाटुन आल्या
नम्र झुकुनी साधूपुढती अशा मागण्या झाल्या
'एकदा तरी मनुष्य व्हावे असे करावे खास
छायेखाली बसुनी मजला घेता यावा श्वास'

जन्म अखेरी मला लाभला एका थोर कवीचा
शब्दांच्या सागरात डुबक्या मारून अवखळण्याचा
झाडे पाने फुले उतरली शब्दांमधुनी थेट
वेळोवेळी सृजनासंगे घडली त्याची भेट
जगला सारे आयुष्यातील आनंदाचे क्षण तो
अन् अचानक वरच्या दारी जाण्यास बुलावा येतो
अखेरच्या श्वासाची होती  एकाच इच्छा त्याची
छायेमध्ये झाडाखाली राम राम म्हणण्याची
सुचती त्याला काही ओळी जगास देण्यासाठी
येणा-यांनी  जाण्यासाठी, जाण्या-यांनी येण्यासाठी

आलो होतो कशास इकडे,सुखे भोगण्यासाठी ?
की गेल्या जन्मांची दु:खे पुढे वाटण्यासाठी,
की नव्हतेच इथे काही मजला माझ्यासाठी

------- आदित्य देवधर