भ्रम

फूल एक वाटेवरले, गळून गेले
बंध दोन धाग्यांमधले, जळून गेले

यातना भ्रमाची हसली उगीच जेव्हा
दु:ख तेच हास्यातून विरघळून गेले

दार बंद होताच उद्याचे उजाडणारे
वादळी नशेचे संकट टळून गेले

पाय देत शब्दांवरती येता जाता
अर्थ मोकळ्या आभाळी मळून गेले

थोर चोर अध्यात्माची घेती शाळा
हेच शेवटी म्हातारे चळून गेले

घाव घालुनी पाठीवर फितूर गेले
रक्त केवढे कडवे भळभळून गेले

भावशून्य गाण्याच्या मैफिली जमवता
सूर आतले दु:खी कळवळून गेले

-----आदित्य देवधर