एवढी का आवडावी

का कळी बघता तुला खुदकन खुलावी

सांग तू मज एवढी का आवडावी

मी तुझ्या मागे पुढे इतके करावे

मात्र तू का मान हसुनी वेळवावी

होत जावे मी तुझे तन अन मनाने

एवढे की तूच केवळ मज दिसावी

मोतीयाचे थेंब व्हावे तू सकाळी

अन स्मृतींनी गे तुझ्या नित सांज व्हावी

स्वप्नही ऐसे पडावे लाघवी की

होऊनी सर पावसाची तूच यावी

एकदा भिडले जसे डोळे तुझ्याशी

तेवढ्या नजरेत माझी हार व्हावी?!

आठवण इतकी तुझी दाटून ये की

रातराणी स्वागताला ओघळावी

प्रीतसंभव फूल हृदयी उमलताना

वेल नाजुक अंगणामध्ये रुजावी

श्वास ऐसे तरळती गझलेपरी की

तूच त्यांचे सूर लय रुजवात व्हावी

आदित्य