वाटले नव्हते मला की एवढ्या जुळतील तारा
छेडुनी हळवे तराणे, भारिला तू देह सारा
अडकलो नजरेत मी पहिल्याच भेटीतून पुरता
अन मला कळलाच नाही तू दिलेला तो इशारा
ओळखीचे होत जाता मी कुठे हरवून गेलो!?
शोधले क्षितिजावरीही अन इथे झुरला किनारा
पापण्यांच्या ओंजळीतुन सांडले थोडे उसासे
अन कुठेशी हुंदक्यांचा जाहला मग कोंडमारा
मी जपूनी ठेवलेले पान होते ते गुलाबी
सोबती काळ्या निळ्या शाईतला निव्वळ पसारा
सर्व काही ठीक होते फक्त तू नव्हतीस तेव्हा,
श्वास होते चालले पण व्यर्थ होता अर्थ सारा
आदित्य
No comments:
Post a Comment