स्वप्न साठले पापण्यांत जे फक्त एकदा
ओघळले, नभ डोह जाहले रिक्त एकदा
पिंजऱ्यामधे लिहून गेलो साधे काही
वादळ उठले अवघे, होता व्यक्त एकदा
व्याकुळ होई चकोर माझा तुझिया वाचुन
यायचेस की पौर्णिमेपरी फक्त एकदा!
बरसुन गेला कलुषित होउन शुभ्र मेघ तो,
जसा जाहला धरेवरी आसक्त एकदा!
काळे, गोरे किती भांडले रंग तरीही
'लाल सांडतो फक्त' म्हणाले रक्त एकदा
आपलाच मी होतो कौतुक करेपर्यंत
ठोकरला गेलो मी होता सख्त एकदा
'इथेच ऐसा उभा राहतो' देव म्हणे, पण
'भेटुन जावा कुणी खरा बस भक्त एकदा!'
अश्रूंचा अभिषेक घालते जर्जर काया
रोज मागणे एकच, व्हावे मुक्त एकदा!
आदित्य
No comments:
Post a Comment