दिव्य दिवाळी

तिमिर पसरला अथांग अपुल्या अवतीभवती

दहा दिशांतुन कैक क्षणांच्या असंख्य राती

प्रकाशमहिमा उजळुन येता काळोखातुन

अंधाराला सोबत अवघ्या आयुष्यातुन

काळाच्याही पलिकडल्या सृष्टीला व्यापुन

खेळ चालतो काळोखाचा उजेड झाकुन

सूर्य उगवतो अन मावळतो क्षितिजावरती

मिळून येती तेज-तमाची नवीन नाती

अंधःकारामुळेच आहे अर्थ दिव्याला

जळतो जेथे दिवा, उजळतो तिथे तमाला

लक्ष दिव्यांनी सजवू राती क्षणाक्षणांनी,

काळोखाच्या उसवू गाठी कणाकणांनी

असूदेत अंधार, तसाही असणारच तो

स्वतः स्वतःचा प्रकाश होता मार्ग गवसतो

अवसेला हो चंद्र, तळपता सूर्य सकाळी,

चला साजरी करू स्वयंभू दिव्य दिवाळी

आदित्य