एक संध्याकाळ आणि तू
गरम गरम वाफाळलेल्या
गंधामध्ये विरघळलेल्या
थोडी कडवट थोडी गोड
चवीप्रमाणे आयुष्यातुन
डोकावणारी, गहिवरणारी,
रेंगाळणारी आठवण तू
कॉफीच्या वाफेवर होतो
स्वार धूर अन एकच झुरका
पुरतो, झुरतो आणिक केवळ
आठवणींचा पिक्चर उरतो
तिथेच रुजते एकटीच जळणारी
माझी नशा नशा तू
शब्द उमटती, शब्द घसरती
भाव बिलोरी कागदावरी
अन कॉफीच्या वाफेसोबत
अश्रू झरता पावसापरी,
ओल्या ओल्या शाईमधली
अव्यक्ताची कविता तू
खेळ बिलंदर करुनी सारे
रंग पसरती संध्याकाळी
तुझे हासणे, तुझे लाजणे,
कॉफीसोबत गुणगुणणारे
वाफेमधला स्पर्श जरासा
अंगी अंगी दरवळणारे
आयुष्याचे गाणे तू
आदित्य
No comments:
Post a Comment