पण कसे विसरून जाऊ

लाख तू म्हणशील आता, पण कसे विसरून जाऊ?

पेटवू साऱ्या स्मृती आगीत की विझवून जाऊ?

हाय मी गंधाळल्या श्वासांस माझ्या काय सांगू...

वादळे आणू पुन्हा की मृण्मयी मिसळून जाऊ?

आठवांची पालखी मी एकटा वाहू कुठेशी?

वाटले होते तया दोघे मिळुन उचलून जाऊ.

स्वप्न राहूदे सुगंधी तेवढे लाघव-क्षणांचे.

एवढे कर की अता स्वप्नी तरी हरवून जाऊ.

मालवू शकशील का तू ज्योत माझ्या आसवांची?

की स्वतःच्या भावनांची ओलही जाळून जाऊ?

पान-पाचोळा क्षणांचा सांडला इतका अचानक

की शिशिर सुद्धा म्हणे 'थोडी फुले उधळून जाऊ!'

आदित्य