प्रेम उपाशी

शब्दांच्या गर्दीत तेवढे 

प्रेम राहिले फक्त उपाशी
तरी हासतो चेहरा आणिक 

कोसळतो पाऊस मनाशी

झडून गेले शब्द पिसारे 

पान पान तुजला लिहिलेले
हळूच उलगडता ती पाने 

रिता  होतसे अभ्र उशाशी

अनोळखी नजरांची मजला 

सवय अताशा झाली आहे
शोधत बसतो गर्दीमधुनी 

दिसते का तू कुठे जराशी

काय म्हणोनी तुज मी मागू, 

तुझेच होते सारे काही
हृदय तेवढे फक्त असू दे 

तुझे एकटे माझ्यापाशी

काल अचानक दिसली मजला 

आठवणींचा वणवा उठला

ओळख पटता तुला तयाची 

चर्र जाहले खोल मनाशी

उरली आता पळे थोडकी 

असा निघालो सोडून तुजला
डोळ्यामधले चंद्र चांदणे 

गाळशील का जराजराशी

----आदित्य देवधर