मी

कुणास पुसशी कुठे धावसी ,
मज कुणी पाहिला आहे
हृदया मधल्या देवळातुनी
तुझ्या अंतरी आहे

नसे मंदिरी मूर्तींमधुनी
व्यर्थ उभा त्या गाभ्यांमधुनी
दूर कोवळ्या शेतांतून
मी मुक्त डोलतो  आहे


मूठ वळुनी तळहाताची
ज्योत ललाटी उभी तेजाची
घाम मिसळूदे रक्तातून 
मी वाट पाहतो  आहे

दगडाला पाझर फोडुनी
लाटालाटांतून उसळूनी
पावसातल्या थेंबा मधुनी 
जसा  बरसतो आहे

उजळुन समई अंधारातुन
तेज चहूकडे काळोखातुन
श्वास घेउनी तव हृदयी
मी तिथेच वसलो आहे


मी बुद्धी मी शक्ती आहे
मीच क्षति मी वृद्धी आहे
कणाकणातुन क्षणाक्षणातुन
तुला व्यापले आहे

-------- आदित्य देवधर