चाहुल

इंद्रधनूच्या कड़ेकडेने अन किरणांच्या पडद्याआडुन
मंद लालसर सायंकाळी वारा फिरला उन्हें थबकली
जशी पाउले तुझी वाजली

पानांवर ओझरते पाणी हबकले जागीच थबकले
जाळीतुन विणलेली खूण दिसे परि मार्ग खुंटले
क्षणार्धात पानापानातुन नाजुक सळसळ झाली
जशी पाउले तुझी वाजली

वारा धावे सैरावैरा भान विसरुनी  क्षितीजाचे
वीज डोकवी दाट ढगांतुन आभाळी करुनी खाचे
तुझ्या स्वागता थेंब निघाला चाहुल तुझी लागली
जशी पाउले तुझी वाजली

फुले तयांची करती उधळण भ्रमरही घिरट्या घाले
ओल्या हिरव्या वाटेमधुनी ओला मृदगंध दरवळे
वसुंधरेच्या कणा कणावर तुझीच जादू झाली
जशी पाउले तुझी वाजली

दूर वळणावर भिजलेली हसलीस तू पाहून मला
डोळ्यामधुनी अंतरातल्या शब्दांना आवाज दिला
रंगांची लेउन  झालर सांज मन्मनी हसली
जशी पाउले तुझी वाजली

------आदित्य देवधर